Wednesday, July 6, 2011

เมียแต่ง ตอนที่ 1

“ผมไม่แต่งงาน เด็ดขาด” เสียงคงไคยทายาทเพียงคนเดียวของคุณหญิงภวัน ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของพีวีเรียลเอทสเตทดังออกมาจากคฤหาสน์ภัครดีบริรักษ์

“แม่ไม่ใช่เพื่อนเล่นนะคงไทย คิดดูดีๆ ว่าแกมีสิทธิ์พูดคำนี้กับแม่ด้วยเหรอ” ภวันเสียงเข้ม ข้างกายมีทองถมทนายประจำตระกูลยืนเป็นกองหนุน

คงไคยเห็นแม่เอาจริงก็เสียงอ่อนอ้างว่า ปรุงฉัตรนางแบบที่ตนติดพันกำลังรุ่ง และเขากับเธอก็ยังไม่พร้อมจะมีครอบครัว ภวันสวนทันควันว่า ผู้หญิงที่จะแต่งงานกับคงไคยต้องไม่ใช่ปรุงฉัตร เพราะเธอต้องการให้ลูกมีเมียดีๆ ไม่ใช่ เหยื่อตกปลา

ส่วนปรุงฉัตรที่ถูกกล่าวถึงก็กำลังถ่ายแฟชั่นชุดเซ็กซี่พร้อมโพสท่าอย่างร้อนแรงเกินร้อย จนวายุช่างภาพหนุ่มต้องปราม เพราะมันเกินงาม สไตล์ลิสต์เข้ามาตีปากวายุเบาๆ เพราะกลัวปรุงฉัตรโกรธแล้วไม่ยอมถ่ายงานให้ เธอหันมามองวายุอย่างไม่ชอบใจนัก ก่อนลุกเดินไปหาซาซ่ากะเทย เพื่อนซี้ สั่งให้เอาโทรศัพท์มาให้เพราะจะคุยกับคงไคย ซาซ่า ร้องห้ามกลัวเสียงาน แต่ปรุงฉัตรไม่สน เธอรับโทรศัพท์มากดหาคงไคย แต่เขาไม่รับสาย จึงกดหาแต๋วแหววคนใช้บ้านภวันแทน

แต๋วแหววออกมาสืบข่าวให้ปรุงฉัตร ได้ยินภวันบอกกับคงไคยว่า จะให้เขาแต่งงานก็ตาวาวรีบเดินเลี่ยงออกไป ในขณะที่คงไคยยังยืนยันคำตอบเดิมว่า จะไม่ยอมแต่งงานกับผู้หญิงที่แม่เลือกให้เด็ดขาด แล้วเดินหนี ภวันหนักใจ

หันมาสบตากับทองถม ทองถมรู้หน้าที่หันไปหยิบโทรศัพท์คงไคยเดินตามออกไป

แต๋วแหววมาหลบมุมจะโทร.หาปรุงฉัตร แต่คงไคย เดินหัวเสียออกมาจากห้องรับแขกผ่านมา แต๋วแหววรีบเก็บอาการ รอจนคงไคยเดินผ่านไปแล้วจึงโทร.รายงานปรุงฉัตรเรื่องภวันจะให้คงไคยแต่งงาน

“คุณคงไคยแต่งงานแล้วเกี่ยวอะไรกับแม่ อีกแล้วนะแม่ รู้ใช่ไหมว่าทำแบบนี้มันไม่โอเค” ตุ๊ดตู่เข้ามาทัก

“อะไรไม่โอเคเหรอตุ๊ดตู่” ทองถมตามออกมา

แต๋วแหววปิดปากตุ๊ดตู่ไว้ ทองถมเดาไว้ว่าแต๋วแหววโทร.หาใครจึงแกล้งพูดดังๆ “ได้ยินหมดแล้วสินะแต๋วแหวว คุณคงไคยกำลังจะแต่งงานกับคนที่เหมาะสมกับเขาที่สุด”

ปรุงฉัตรได้ยินทุกถ้อยคำ เธอมั่นใจมากๆว่า ตัวเอง

จึงกดวางสายแล้วหันไปอ้อนสไตล์ลิสต์

“พี่ขา วันนี้เราพอแค่นี้ก่อนได้ไหมคะ ปรุงมีธุระ” ปรุงฉัตรไม่รอฟังคำตอบ เดินฉับๆออกไป

“ไหวไหมนังปรุง อย่ามาทำบีซี่ชะนีไม่ว่าง ธุระอะไรมิทราบ” ซาซ่าเข้าประกบ

“ก็ธุระเตรียมตัวให้พร้อม เพราะมีคนมาขอแต่งงานไง” ปรุงฉัตรฝันหวาน

ขณะที่ทองถมเดินตามคงไคยมาที่รถ คงไคยรีบดักคอเข้าใจว่า ทองถมคงมาพูดเรื่องแต่งงานอีก แต่ทองถมกลับยื่นโทรศัพท์ให้ “คุณลืมโทรศัพท์ครับรู้สึกจะมีมิสคอลแต่ผมไม่รู้ว่าใครโทร.มา เพราะไม่ได้ดู”

“มีเรื่องที่กุนซือใหญ่อย่างคุณทองถมไม่รู้ด้วยเหรอ ใช่สิเดี๋ยวนี้ผมคิดยังไงคุณยังไม่รู้เลย” คงไคยทำงอนแต่ยังยืนกรานจะไม่ยอมแต่งงานเด็ดขาด

“ว่าแล้วต้องไม่เข้าใจ ถ้าคุณมีสิทธิ์เลือกก็ดีสิครับ” ทองถมสรุปตามสไตล์

คงไคยฉุนเถียงไม่ออก เลยเดินหนีขึ้นรถ

“หวังว่าคงจะไม่งอนจนลืมว่าพรุ่งนี้มีประชุมบอร์ดที่พีวีอินเตอร์คอนเวนชั่นช่วงบ่าย และงานเลี้ยงขอบคุณช่วงค่ำนะครับ ผมเตรียมตั๋วเครื่องบินให้แล้ว ไฟลต์เดียวกับคุณหญิง ท่านพรุ่งนี้เช้า” ทองถมย้ำ

“ผมให้เลขาฯเปลี่ยนเป็นไฟลต์ค่ำนี้แล้ว” คงไคยยิ้มอย่างเป็นต่อ แล้วขับรถออกไป

ทองถมถอนใจเดินกลับมาหาภวัน รับคำสั่งให้เตรียมงานแต่งให้พร้อม เพราะมั่นใจว่าคงไคยไม่กล้าขัดใจเธอแน่ ทองถมฟ้องเรื่องคงไคยเปลี่ยนไฟลต์ไปภูเก็ตเป็นตอนค่ำอ้างว่ามีธุระ

“ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าธุระกับใคร ไม่เป็นไร ให้สั่งลากันซะให้พอ คุณทองถมช่วยเตรียมรถให้ด้วยนะ” ภวันลุกขึ้นไปเตรียมตัว ทองถมรับคำสั่งเดาไว้ว่าภวันจะไปไหน

ooooooo

ทองถมพาภวันมาหาอรุณกับประไพที่บ้าน เพราะทั้งสามเป็นเพื่อนรักที่รู้ใจกันเสมอ ประไพยกสละลอยแก้วฝีมืออรุณประไพมาเสิร์ฟ ภวันชื่นชมพลางขอคำตอบ เรื่องที่เธอสู่ขออรุณประไพให้กับคงไคย

“วันถามจริงๆเถอะนะ ทำไมต้องเป็นยายไพด้วย” อรุณข้องใจ

“ฉันเชื่อคำโบราณน่ะอรุณ โบราณว่าดูช้างให้ดูที่หาง ดูนางให้ดูที่แม่” ภวันมองประไพอย่างชื่นชม

“แต่เพื่อนมองเห็นฉันเป็นแม่หรือเป็นช้างกันแน่จ๊ะ” ประไพล้อ

ภวันระเบิดหัวเราะออกมา ทองถมมองเจ้านายพลอยมีความสุขไป ประไพกุมมือภวันขอร้องให้พักบ้าง เพราะรู้ว่าภวันป่วยเป็นโรคร้าย ภวันยืนยันว่ายังไหวแต่ไม่รู้ว่าจะไหว อีกนานแค่ไหน

“พวกนั้นยังตามราวีเธอไม่เลิกเหรอ” ประไพนึกห่วง

ภวันพยักหน้ารับพลางเอ่ย “คมสันเอาชีวิตปกป้องฉันกับคงไคยไว้ เขาอยากให้คงไคยได้ดูแลทุกสิ่งทุกอย่างที่เขากับฉันสร้างให้ลูก แต่ถ้าไม่มีฉัน ชีวิตคงไคยก็คง”

“เธอคิดว่าพวกนั้นจะเก็บคงไคย”

“การตายของคมสันมันบอกจุดประสงค์พวกนั้น และพวกมันคงไม่หยุดจนกว่าจะได้ในสิ่งที่พวกมันต้องการ ฉันมองไม่เห็นใครแล้วนะประไพ ตอนนี้มีแค่หนูไพเท่านั้นที่จะดูแลคงไคยได้”

“แต่การแต่งงานจะกันคงไคยออกจากพวกนั้นได้จริงเหรอ”

“ฉันไม่ได้คิดใช้หนูไพเป็นหนังหน้าไฟนะ แต่ฉันเชื่อว่าหนูไพจะเป็นผู้หญิงที่เหมาะสมที่จะอยู่เคียงข้างคงไคยเธอสองคนเคยช่วยชีวิตฉันกับลูกมาแล้วครั้งหนึ่งช่วยฉันอีกสักครั้งได้ไหม”

“พูดอะไรแบบนั้นวัน ตอนที่ฉันเป็นโรคเยื่อหุ้มสมองอักเสบ ถ้าเธอไม่ช่วยฉัน ฉันก็คงไม่ได้มานั่งอยู่ตรงนี้ ฉันเองก็เป็นหนี้ชีวิตเธอ” ประไพกับภวันมองหน้ากัน รู้ว่าสายใยแห่งความเป็นเพื่อนและบุญคุณไม่สามารถวางเฉยหากอีกฝ่ายเดือดร้อนได้

“เราสองคนก็ไม่ได้ขัดข้องอะไรหรอกนะวัน แต่ปลูกเรือนก็ต้องตามใจผู้อยู่” อรุณออกตัว

“ฉันเข้าใจ แต่ฉันไม่ไว้ใจใครแล้วนอกจากพวกเธอ แล้วหนูไพล่ะว่าไงบ้าง”

“รู้เรื่องแล้วล่ะ แต่ก็ยังไม่ทันได้พูดอะไรกัน เขาก็ไปทำงานที่ภูเก็ตตามที่เธอขอ” ประไพตอบ

ภวันยิ้มมีความหวัง เธอหันไปมองรูปถ่ายเก่าๆของทั้งสองครอบครัวที่ถ่ายคู่กันไว้ เห็นคงไคยในวัยเด็กนั่งอยู่บนตักภวันเช่นเดียวกับเด็กหญิงอรุณประไพที่นั่งอยู่บนตักประไพ

วันเวลาผ่านไป เด็กหญิงอรุณประไพในภาพเติบโตเป็นหญิงสาวงดงาม และวันนี้เธอก็ช่วยงานภวันที่ภูเก็ต อรุณประไพบรรจงจัดแต่งอาหารบนโต๊ะเพื่อให้กับธีมของโครงการ “ไข่มุกแห่งอันดามัน” เชฟเคนเข้ามาชื่นชม เพราะถ้าไม่ได้อรุณประไพมาช่วยอาหารที่เขาก็คงไม่ดูดีขนาดนี้

“ธีมของงานก็เน้นให้เข้าถึงธรรมชาติอยู่แล้ว ไพก็ได้ไอเดียจากธีมของงานนี่ล่ะค่ะ” อรุณประไพออกตัว

“สวยอย่างที่ธรรมชาติสรรค์สร้างใช่ไหม สมเป็นฟู้ดสไตล์ลิสต์ระดับชาติจริงๆ”

“แต่หัวใจสำคัญก็คือรสชาติของอาหาร ถ้าไม่ใช่ฝีมือเชฟหนึ่งในห้าของเอเชียอย่างเชฟเคน ความสวยงามก็ไม่มีความหมาย”

“เอ้า ยอกันไปยอกันมาแบบนี้ สงสัยวันนี้เราสองคนไม่ต้องกินข้าวกันแล้วล่ะ” เชพเคนล้อแล้วซักต่อ “ฟู้ดสไตล์ลิสต์ระดับชาติแถมคิวทองอย่างไพ ไม่รู้ว่าคุณหญิงภวันท่าน

ร่ายมนตร์อะไร ถึงได้ตัวไพมาร่วมงาน ไปรู้จักกันตอนไหนครับ”

อรุณประไพอ้ำอึ้ง ยังไม่ทันตอบ ภวันกับทองถมเข้ามา ภวันหยิบดอกไม้ที่อรุณประไพแกะสลักขึ้นมาดูอย่างชื่นชมแล้วส่งให้ทองถมพลางเอ่ย “คุณคิดว่าคนที่จะบรรจงแกะสลักได้ละเอียดทุกกลีบขนาดนี้ จะเป็นคนที่ใจเย็นและหนักแน่นขนาดไหน สงสัยคงต้องให้หนูอรุณประไพแกะสลักคงไคยให้สวยงามกับเขาสักคน”

อรุณประไพยิ้มถ่อมตัวรับคำชม เชฟเคนงงถามภวันว่า จะให้คงไคยเรียนแกะสลักหรือ

“เชฟครับ ผมมีเรื่องงานจะปรึกษา เชิญทางโน้นหน่อยได้ไหมครับ ว่าแล้วต้องไม่เข้าใจ” ทองถมพาเชฟเคนออกไป

ส่วนอรุณประไพก็พาภวันกันเดินชมรอบๆห้องจัดเลี้ยงพร้อมรายงานผลการทำงานในส่วนจัดเลี้ยงที่เธอรับผิดชอบ ภวันพอใจในความคล่องแคล่วขันแข็งของอรุณ– ประไพ เธอเอ่ยถามหญิงสาวว่า ได้เจอคงไคยหรือยัง อรุณประไพไม่ทันได้ตอบ ก็หันไปเห็นณรงค์เดินคุยกับโปรดิวเซอร์ที่คุมอีเวนต์บนเวที เธอเข้าใจว่าเขาคือคงไคยก็นึกชื่นชม แต่เนื้อทิพย์กับประกอบเดินเข้ามาพอดี



เนื้อทิพย์ต่อว่าภวันที่ปล่อยให้ณรงค์ลูกชายของเธอทำงานเพียงคนเดียว ทั้งๆที่คงไคยเป็นประธานดูแลโครงการนี้ ภวันเครียด อรุณประไพสังเกตเห็น รีบเปลี่ยนเรื่องยกถาดน้ำตะไคร้เข้ามาให้ทุกคนดื่มเป็นเวลคัมดริ๊งก์ เนื้อทิพย์มองอรุณประไพด้วยสายตาเหยียดหยาม ภวันสังเกตเห็นรีบแนะนำ

“นี่คุณอรุณประไพฟู้ดสไตลิสต์ระดับประเทศ ฉันฉกตัวมาช่วยงานของเรา”

“ขอบคุณมากนะหนู ฝีมือการตกแต่งทั้งหมดของหนูใช่ไหม” ประกอบแสดงมารยาทตามเกม

“ไพแค่วาดคอนเซปต์ ที่เหลือน้องๆของเชฟเคนเป็นคนจัดการ” ประไพยิ้มรับ

ทุกคนมองอรุณประไพอย่างชื่นชม ยกเว้นเนื้อทิพย์

ณรงค์ขอตัวไปเตรียมตัวประชุมในตอนบ่าย เขาส่งยิ้มให้อรุณประไพอย่างเป็นมิตรแล้วเดินออกไป ประกอบกับเนื้อทิพย์ตามลูกชายออกไปด้วย

อรุณประไพหันมามองภวัน ภวันจึงบอกว่า นั่นไม่ใช่คงไคย อรุณประไพนิ่วหน้าอยากรู้ว่าตอนนี้พ่อตัวแสบของภวันอยู่ที่ไหน

ooooooo

คงไคยตามมาเฝ้าปรุงฉัตรถ่ายแบบชุดว่ายน้ำอยู่บนเรือยอชต์ มีวายุเป็นช่างภาพ เขาชักหึงที่เห็นวายุจ้องปรุงฉัตรตาเป็นมัน เพราะเธอโพสได้เซ็กซี่เหลือเกิน เมื่อถ่ายชุดแรกเสร็จ คงไคยก็รีบนำเสื้อคลุมมาสวมทับบนตัวปรุงฉัตรทันที ปรุงฉัตรอมยิ้มรู้ว่าคงไคยหึง เธอแกล้งถามเขา เรื่องประชุมบอร์ด

“คุณก็รู้ว่าเรื่องเล็กๆแค่นั้นไม่ต้องถึงมือผม” คงไคยไม่มีท่าทีวิตกอะไร เพราะรู้ว่าณรงค์ทำหน้าที่แทนได้เป็นอย่างดี

ด้านณรงค์เขากำลังรายงานความคืบหน้าของโครงการให้คณะกรรมการฟังด้วยท่าทางสุภาพ ลุ่มลึกน่าเชื่อถือ คณะกรรมการพอใจกับผลการรายงานของณรงค์ ประกอบกับเนื้อทิพย์ ช่วยกันสร้างภาพให้ลูกชายเพราะอยากให้คณะกรรมการเห็นว่าณรงค์มีความสามารถมากกว่าคงไคยที่เป็นประธาน

ภวันเครียดหันมาสบตากับทองถม ทองถมรู้หน้าที่รีบลุกออกไปโทร.ตามคงไคยที่ยังสวีตกับปรุงฉัตรอยู่บนเรือท่ามกลางสายตาทีมงานนับสิบ แต่ไม่มีใครกล้าพูดอะไร เพราะเรือที่ใช้ถ่ายเป็นของคงไคย เมื่อได้โอกาสปรุงฉัตรก็เปรยกับคงไคยว่า วันนี้มีอะไรเซอร์ไพรส์เธอหรือเปล่า เพราะหวังจะให้เขาขอแต่งงาน แต่คงไคยยังไม่ทันตอบทองถมก็โทร.ตามให้กลับไปประชุม

“ไปเถอะค่ะ คุณโดดงานมาหาปรุงแบบนี้ถ้าคุณแม่คุณรู้ ปรุงก็คงโดนสวดยับแน่ คุณก็รู้ว่าท่านไม่ค่อยจะปลื้มปรุงเท่าไหร่ ไว้เจอกันที่งานเลี้ยงนะคะ” ปรุงฉัตรตัดบท

คงไคยยอมทำตาม เขาเดินออกไปสวนกับวายุที่จะเดิน เข้าไปวัดแสงให้ปรุงฉัตร แต่พอเห็นเธอกำลังเอาไอแพดอัพโหลด รูปของตัวเองกับคงไคยขึ้นพร้อมเขียนข้อความ “แหวว ก่อนสละโสด” ก็บ่นพึมพำว่า ทั้งโง่ทั้งเลว ใครได้เป็นฝาละมีซวยตาย

ปรุงฉัตรได้ยินก็ไม่พอใจหันมาวีนใส่ทีมงานหวังจะแกล้งวายุ แต่กลับโดนวายุสวนกลับอย่างไม่แคร์

ภวันดูนาฬิกาข้อมือ เริ่มหนักใจกลัวคงไคยมาไม่ทันประชุม เนื้อทิพย์เข้ามาเย้ยว่าลูกชายเธอเหมาะจะเป็นผู้ดูแลพีวีเรียลเอสเตทรุ่นต่อไปมากกว่าคงไคย

“เพื่อนรัก ธุรกิจก็คือธุรกิจ ใครชั้นเชิงเหนือกว่าก็ชนะ ก็เท่านั้นเอง”

“ชั้นเชิง รวมทั้งการใช้ลูกสาวเป็นเครื่องมือ ไม่สำเร็จหรอก ลูกชายฉันแยกได้ว่าอะไรคือเพชรแท้ อะไรคือเพชรเทียม” ภวันแย้ง

“แล้วป่านนี้ลูกชายเธอมัวแต่ไปแยกเพชรอยู่ที่ไหนล่ะ” เนื้อทิพย์ยิ้มเยาะ

ภวันหันมาทางทองถม ทองถมถอยฉากออกไปตามตัวคงไคย

อรุณประไพลงมาสั่งงานที่หน้าบริษัท แล้วจะขึ้นลิฟต์กลับไปห้องจัดเลี้ยง เธอพบคงไคยเดินควงกิฟท์เข้ามาในลิฟต์ ทั้งสองสวีตใส่กันอย่างไม่แคร์สายตา อรุณประไพทนไม่ไหวต้องกดเปิดลิฟต์ แต่เมื่อประตูลิฟต์เปิดเฟิร์นผู้หญิงอีกคนของคงไคยก็พุ่งเข้ามาตบกิฟท์เพื่อทวงสิทธิ์ผู้มาก่อน กิฟท์ไม่ยอมตบสวน สองสาวตบตีกับอุตลุด อรุณประไพหันไปมองคงไคยคิดว่า เขาควรทำอะไรสักอย่าง

“พอได้แล้ว” คงไคยสั่งห้ามพอเป็นพิธี แต่ไม่มีใครฟัง

ทองถมมาถึงพอดี เขาเข้าห้ามสองสาวอย่างชำนาญจนอรุณประไพทึ่ง แล้วหันไปสั่ง รปภ. ว่าให้พาทั้งสองไปสงบสติอารมณ์ข้างนอก กิฟท์กับเฟิร์นหลบตาทองถมอย่างเกรงๆ แล้วตาม รปภ.ออกไป

“คุณไพครับ เชฟเคนตามหาตัวอยู่แน่ะครับ” ทองถมบอกกับอรุณประไพที่ยืนอึ้ง

คงไคยมองหน้าอรุณประไพเข้าใจว่า เธอเป็นผู้ช่วยของเชฟเคน

อรุณประไพรู้เดินออกไปหาเชฟเคน เป็นเวลาเดียวกับที่เนื้อทิพย์พาบรรดานักข่าวมาสัมภาษณ์ณรงค์ในฐานะหัวเรี่ยวหัวแรงของงานนี้ แต่ณรงค์โบ้ยให้นักข่าวไปสัมภาษณ์คงไคยแทนตามแผนของประกอบ เพราะตั้งใจจะฉีกหน้าคงไคยที่ไม่เคยรับรู้อะไรเกี่ยวกับโครงการนี้เลย แต่คงไคยเอาตัวรอดด้วยการดึงตัวอรุณประไพมาช่วย

“โครงการของเราได้อบรมให้พนักงานทุกระดับเข้าใจถึงเป้าประสงค์เป็นอย่างดี” คงไคยเอ่ย

อรุณประไพอึ้งที่ถูกลากเข้ามาเกี่ยวด้วย แต่เธอก็ช่วยแก้ไขสถานการณ์ได้เป็นอย่างดี นักข่าวพากันชื่นชม ทำให้เนื้อทิพย์ไม่พอใจหันมาเล่นงานประกอบ

ด้านคณะกรรมการก็พอใจกับผลงานในครั้งนี้มากจึงเข้ามาชมคงไคยกับภวัน ภวันมองหน้าเนื้อทิพย์ทั้งสองสบตากันอย่างเชือดเฉือน

เมื่อแผนหักหน้าไม่สำเร็จ เนื้อทิพย์ก็ใช้แผนสองดึงปรุงฉัตรเข้ามาช่วย เธอพาปรุงฉัตรในชุดหรูเซ็กซี่มาร่วมงานเลี้ยงในตอนค่ำด้วย ปรุงฉัตรเข้ามากอดทักทายคงไคยและแสดงความยินดีกับความสำเร็จของโครงการ แต่จู่ๆ เฟิร์นก็เข้ามาเอาแชมเปญราดหัวปรุงฉัตรและจะตบซ้ำ แต่อรุณ–ประไพเข้ามาดึงไว้พร้อมกับพูดเตือนสติ เฟิร์นทำเหมือนคิดได้จำใจเดินออกไป

“เก่งนะเคลียร์ได้ทุกอย่าง” คงไคยชม

“ก็ผู้ชายอย่างคุณไม่คิดจะแก้ไขอะไรเลย ถามจริงๆ นะคะคุณมีปมด้อยอะไรหรือเปล่า ถึงได้ภูมิใจนักที่เห็นผู้หญิงตบตีกันเพราะคุณ คุณขาดหรือว่าเกินล่ะคะ” อรุณประไพจ้องคงไคยอย่างไม่กลัว

คงไคยโกรธจะเอาเรื่องอรุณประไพ แต่เชฟเคนเข้ามาขวางอ้างว่า ทองถมมีเรื่องจะคุยกับอรุณประไพแล้วพาหญิงสาวออกไปทันที

คงไคยแค้นจะตามไปเอาเรื่อง แต่ปรุงฉัตรเรียกไว้ คงไคยนึกได้เข้ามาดูแลปรุงฉัตร ปรุงฉัตรสวมบทนางเอกที่ถูกรังแกเรียกคะแนนสงสาร จนคงไคยหลุดปากออกมาว่า ตอนนี้เขามีเพียงเธอเท่านั้น

“ปรุงอยากให้ทุกคนรู้ว่าคุณเลือกปรุง ได้ไหมคะ ปรุงเข้าใจค่ะ ปรุงต้องอดทนและรอจนกว่าคุณจะพร้อม จนกว่าคุณจะรู้สึกว่าปรุงคือคนที่เหมาะสม หวังว่ามันคงไม่นานเกินไปนะคะ ปรุงขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะคะ” ปรุงฉัตรทำเป็นน้อยใจออกไป

คงไคยมองตามพลางคิดหนัก ขณะที่ณรงค์คอยเฝ้าดูเหตุการณ์อยู่ห่างๆ เมื่อเห็นปรุงฉัตรเดินไปห้องน้ำก็ตามมาเตือน “จะทำอะไรก็ให้นึกถึงหน้าคุณพ่อคุณแม่ไว้บ้างนะ มันจะเสียมาถึงบ้านเราได้”

“ทราบค่ะว่าคุณณรงค์รับอะไรต่ำไม่ได้ แต่กับคงไคย ใครๆ ก็รู้ว่าเราเป็นอะไรกัน”

“แน่ใจเหรอว่า ถ้าคงไคยมันรู้จักเธอดีพอ เธอยังจะเป็นผู้หญิงที่เขาเลือก” ณรงค์จ้องปรุงฉัตรนิ่ง

“ก็คอยดูสิคะ คุณพี่ชาย” ปรุงฉัตรเน้นตอนท้ายแล้วเดินหนี

ooooooo

เชฟเคนพาอรุณประไพมาที่ลานจอดรถ อรุณ-ประไพมองเชฟเคนอย่างรู้ทันว่า เอาชื่อทองถมมาอ้างกับคงไคยเพื่อช่วยเธอ แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร คงไคยก็ขับรถปาดหน้าแล้วเดินลงมาหาอรุณประไพ

“ฉันลืมไปว่ายังไม่ได้ให้รางวัลเธอเลย เธอจะเอาค่าเหนื่อยเท่าไหร่ ฉันไม่ชอบติดหนี้ใคร”

“คุณคงไคยคะ ถ้าสิ่งที่ฉันต้องการไม่ใช่เงินล่ะคะ คุณจะให้ได้ไหม”

“ได้สิ เธออยากได้อะไรก็ว่ามา” คงไคยเข้าใจว่าอรุณประไพอยากได้ตัวเอง

“ขอบคุณค่ะ” ว่าแล้วอรุณประไพก็ตบหน้าคงไคยเข้าอย่างจัง “สิ่งที่ฉันอยากได้ที่สุดคือ อยากให้คุณรู้จักให้เกียรติผู้หญิงบ้าง วันนี้ฉันได้เห็นการกระทำที่ไม่ให้เกียรติผู้หญิงของคุณถึงสามครั้ง สองครั้งแรกเกิดกับผู้หญิงที่ฉันไม่รู้จัก แต่ครั้งนี้มันเกิดกับตัวฉันเอง ฉันขอโทษที่ต้องเตือนสติคุณแบบนี้ แต่คิดว่าคนอย่างคุณถ้าไม่ทำแบบนี้ ก็คงจะสะกดคำว่าสุภาพบุรุษไม่เป็น”

คงไคยหน้าชาจะก้าวเข้าหาอรุณประไพ เชฟเคนเข้าขวางขอร้องให้อรุณประไพขอโทษคงไคย

“ขอโทษนะคะ” อรุณประไพเอ่ย คงไคยกระหยิ่มคิดว่า เธอยอมขอโทษ แต่อรุณประไพหันไปหาเชฟเคน “ไพมีธุระต้องขอตัวกลับก่อน สวัสดีค่ะ” อรุณประไพเดินออกไปเลย


เชฟเคนเหงื่อแตกหันไปมองคงไคย คงไคยหน้าเสียตวาดใส่เชฟเคน “อบรมคนของคุณด้วย คราวหน้าผมไม่จบแค่นี้แน่”

คงไคยโมโหกลับไปนั่งในรถแล้วขับออกไป ส่วนอรุณประไพเมื่อเดินมาถึงรถก็เห็นปรุงฉัตรกำลังคุยกับเฟิร์นถึงเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ เพราะทั้งหมดเป็นแผนของปรุงฉัตร เธอถึงกับอึ้งนึกหนักใจแทนภวัน

เมื่อกลับมาถึงบ้านอรุณประไพก็เล่าเรื่องหญิงสาวตบตีกันเพื่อแย่งคงไคยให้แม่ฟังพร้อมตำหนิคงไคยที่ทำเหมือนไม่รู้สึกผิดสักนิดกับเรื่องที่เกิดขึ้น เธอจึงตบสั่งสอนไปหนึ่งฉาด ประไพตาโตถามลูกสาวว่า ถ้าเป็นแบบนี้แล้วเรื่องที่ภวันมาขอร้องล่ะ อรุณประไพถอนใจไม่แน่ใจว่าควรทำตามคำขอของภวันหรือไม่ ขณะนั้นเสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้น อรุณประไพลุกออกไปดู

ภุชงค์อดีตคนรักเข้ามาอ้อนวอนขอโอกาสกับอรุณประไพ เบญตามมาอาละวาดกล่าวหาว่า อรุณประไพจะแย่งสามีและพ่อของลูกในท้องเธอ อรุณประไพสุดทนสั่งให้ภุชงค์พาเบญกลับไปและอย่ามาอีกเพราะเธอกำลังจะแต่งงาน

“แม่คะ บอกคุณป้าภวันว่าไพตกลงแต่งงานค่ะ” อรุณ–ประไพเข้ามากอดแม่

ประไพนึกห่วงเตือนลูกว่า การแต่งงานไม่ใช่เรื่องล้อเล่นและที่สำคัญอรุณประไพไม่ได้รักคงไคย “ความรักที่ไพเคยเชื่อมันไม่มีอีกแล้วค่ะแม่ และถ้าไม่ใช่เพราะคุณป้าวันนี้ไพคงไม่ได้กอดแม่อยู่ตรงนี้ ถ้าการแต่งงานของไพจะตอบแทนบุญคุณของคุณป้าได้ ไพจะทำค่ะแม่ ไพคิดดีแล้วค่ะแม่ อย่างน้อยการมีชีวิตอยู่เพื่อคนที่ดีกับเรา มันก็น่าจะดีกว่าการอยู่เพื่อความรักที่มันตายไปแล้วนะคะแม่” อรุณประไพยืนยัน

ooooooo

เมื่อไม่อาจทัดทานลูกได้ ประไพก็จำใจโทร.บอกภวันว่า อรุณประไพยอมตกลงแต่งงานกับคงไคย ภวันดีใจมาก สั่งให้ทองถมนัดช่างมาวัดตัวคงไคยเพื่อตัดชุดเจ้าบ่าวเพราะงานวิวาห์จะมีขึ้นในอีกสองวัน

คงไคยรู้เรื่องก็โวยลั่นแล้วจะเดินหนี แต่ทองแถมเข้ามาขวางพลางค้นตัวคงไคยหยิบกระเป๋าเงินออกมาชักบัตรเครดิตและยึดกุญแจรถมาเก็บไว้ จากนั้นก็ส่งสัญญาณให้ ตุ๊ดตู่ลากกระเป๋าใส่เสื้อผ้าของคงไคยเข้ามา

“แม่ นี่มันอะไรกัน” คงไคยหันมาทางภวัน

“แกเลือกเอา ว่าจะทำตามที่แม่ขอหรือออกไปจากบ้านนี้แต่ตัว” ภวันยื่นคำขาด

คงไคยจ๋อยไม่กล้าขัดใจแม่จึงยอมทำตามคำบัญชา ทองถมเหลือบมองภวันที่ยิ้มอย่างพอใจ
หลังจากวัดตัวเสร็จ แฉล้มที่เป็นทั้งแม่บ้านและแม่นมก็ขึ้นไปช่วยจัดเสื้อผ้าให้คงไคยพลางเกลี้ยกล่อมให้คงไคยทำตามที่ภวันบอก เพราะรู้ดีว่าภวันรักคงไคยมากกว่าชีวิตของตัวเองเสียอีก

“ผมรู้” คงไคยเหลือบมองไปที่รูปถ่ายหัวเตียง ภาพในอดีตแวบเข้ามาตอกย้ำ ทำให้คืนนั้นเขานอนฝันเห็นเรื่องราวเมื่อยี่สิบปีก่อน

คมสันรู้ว่ามีคนคิดจะกำจัดครอบครัวของตนเพื่อฮุบกิจการ จึงพาภวันกับคงไคยในวัยสิบสองปีหนีไปอยู่ที่ไร่ของอรุณ แต่ยังไปไม่ถึงคมสันก็โดนยิงตาย ภวันมองไปข้างหน้าเห็นทางเข้าไร่ของอรุณอยู่ไม่ไกล จึงตัดใจพาคงไคยวิ่งไปอย่างไม่คิดชีวิต คงไคยเสียหลักล้ม มือปืนก้าวเข้ามา ภวันกอดคงไคยไว้แน่นเอาตัวบังทางปืนไว้ เสียงปืนดัง ปังๆ คงไคยสะดุ้งตืี่นเหงื่อแตกพลั่ก

เขาปาดเหงื่อ พยายามทำตัวให้ปกติ ทองถมมาเร่งให้แต่งตัวเพราะเจ้าสาวมารอแล้ว คงไคยเซ็งบ่นว่าบ้าชัดๆที่ต้องมาแต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่เคยเห็นหน้า

“ผมรับรองถ้าคุณเห็นเจ้าสาว คุณจะต้องเปลี่ยนใจ” ทองถมยิ้มมั่นใจ

คงไคยชักสงสัยจึงแอบเข้าไปในห้องแต่งตัวเจ้าสาว เขาพบอรุณประไพในชุดแต่งงานแบบไทยดูสวยสง่าก็ตกใจ แต่พอตั้งสติได้ก็ส่งยิ้มร้ายเอ่ยว่า “เซอร์ไพรส์จริงๆที่เป็นเธอ” แล้วเดินออกไป
อรุณประไพมองตามไม่รู้ว่าคงไคยจะคิดจะทำอะไรอีก

เมื่อได้เวลาประไพก็พาอรุณประไพออกมานั่งในห้องโถง เพื่อจดทะเบียนสมรส เห็นทุกคนมาพร้อมกันแล้วขาดเพียงคงไคยเท่านั้น ทองถมขยับจะไปตาม แต่คงไคย สวมเสื้อทีเชิ้ตกางเกงสามส่วนเดินลงมาพอดี ทองถมเข้าไปกระซิบเตือนเรื่องชุดที่ไม่เหมาะสม

คงไคยสวนว่าถ้าเขายอมทำตามคุณแม่สั่งชุดไหนก็ได้ทั้งนั้น แล้วเดินเข้ามานั่งข้างๆ อรุณประไพพร้อมถามแบบกวนๆ “ไง ชุดนี้ผมหล่อไหม”

“คุณนี่สะกดคำว่ากาลเทศะไม่เป็นจริงๆนะคะ” อรุณ–ประไพสวน

นายทะเบียนรีบทำหน้าที่เชิญเจ้าบ่าวเจ้าสาวเซ็นชื่อในทะเบียนสมรส เพื่อให้ถูกต้องตามกฎหมาย เป็นเวลาเดียวกับที่ครอบครัวของประกอบได้รับบัตรเชิญให้ไปร่วมงานฉลองสมรสของคงไคยกับอรุณประไพ เนื้อพิมพ์เจ็บใจที่ปรุงฉัตร

จับคงไคยไม่อยู่ ส่วนประกอบก็ฉุนจะไปต่อว่าคงไคยที่ไม่จริงจังกับปรุงฉัตร แต่เนื้อทิพย์ร้องห้ามแล้วออกไปหาปรุงฉัตรที่ร้านเบเกอรี่ของซาซ่า

ด้านปรุงฉัตรที่กำลังช่วย ซาซ่าโปรโมตร้านก็ถึงกับนั่งไม่ติดเมื่อแต๋วแหววโทร.มารายงานเรื่องคงไคยกำลังจดทะเบียนกับอรุณประไพ และยิ่งร้อนใจมากขึ้นเมื่อเนื้อทิพย์เอาบัตรเชิญงานวิวาห์ของคงไคยมาโยนใส่

Ooooooo

หลังจดทะเบียนเสร็จ คงไคยก็บอกกับทุกคนว่า ขอตัวไปนอนต่อแล้วลุกเดินออกไป ภวันโกรธมากสั่งให้แฉล้มช่วยส่งแขกแล้วตามขึ้นไปเล่นงานคงไคยพร้อมกับทองถม

ประไพเข้ามากอดอรุณประไพอย่างให้กำลังใจ

“ไพไม่เป็นไรค่ะแม่ คนเป็นเมียก็ต้องอดทนให้ได้ทุกอย่างไงคะ” อรุณประไพมุ่งมั่น

ภวันเข้ามาตำหนิคงไคย แต่คงไคยไม่รับฟังแถมยังเถียงว่า อรุณประไพเป็นผู้หญิงไม่ดี และที่ยอมแต่งงานกับเขาก็เพราะอยากได้เงิน ภวันจนใจไม่รู้จะบอกลูกอย่างไรจึงให้ทองถมพูดแทน
“ว่าแล้วต้องไม่เข้าใจคุณไพเป็นคนที่คุณหญิงเลือกมา คุณไม่ให้เกียรติคุณไพก็เหมือนไม่ให้เกียรติคุณหญิงด้วยผมว่าคุณคงไคยยอมตามใจท่านเถอะครับ”

“ผมก็ไม่เคยขัดใจแม่อยู่แล้ว ครั้งนี้ก็คงไม่”

“อ้อ คุณคงยังไม่เห็นผมจัดการส่งให้ครอบครัวคุณประกอบเรียบร้อยแล้วนะครับ” ทองถมส่งการ์ดให้แล้วเดินตามภวันออกไป

คงไคยเห็นการ์ดก็ร้องลั่น เพราะปรุงฉัตรคงรู้เรื่องแล้วแน่ แล้วปรุงฉัตรก็โทร.มาร้องไห้ร้องห่มนัดให้คงไคย ออกไปพบ เขารีบไปเคลียร์กับปรุงฉัตรทันที เขาบอกกับเธอว่า จำใจต้องแต่งงานตามความต้องการของแม่ “ปรุงเข้าใจค่ะแต่คงไคย ไม่มีผู้หญิงคนไหนรับได้หรอกนะคะที่คนที่ตัวเองรักต้องไปแต่งงานกับคนอื่น ปรุงยังคิดไม่ออกเลยว่าจะใช้ชีวิตต่อไปยังไง เมื่อเช้าที่ตื่นลืมตาขึ้นมาแล้วพบว่าคุณเป็นของคนอื่นแล้ว”

“ผมต้องทำยังไงปรุงถึงจะสบายใจ ผมยอมทำทุกอย่างถ้ามันทำให้ปรุงสบายใจ”

“ถ้าเป็นไปได้ ปรุงก็อยากให้คุณสัญญาว่าคุณจะกลับมา มันคงเป็นไปไม่ได้ใช่ไหมคะ”
คงไคยนิ่งคิดแล้วยอมรับปาก “ได้ครับ ผมสัญญา ผมจะแต่งงานกับอรุณประไพแค่ปีเดียว ให้คุณแม่สบายใจ แล้วผมจะกลับมาหาคุณ”

“จริงเหรอคะคงไคย” ปรุงฉัตรโผเข้ากอดคงไคยพลางสะอึกสะอื้น “แล้วมันจะเป็นการขอที่มากไปไหมคะ ถ้าปรุงจะขอให้ไม่ว่าอะไรจะเปลี่ยนไป ขอให้ทุกอย่างระหว่างเราเหมือนเดิม”
“ได้สิครับปรุง” คงไคยกอดปรุงฉัตรไว้แน่น

ปรุงฉัตรลอบยิ้ม พอใจที่แผนการสำเร็จ

Ooooooo

เช้าวันใหม่ อรุณประไพกับประไพเดินมาที่หน้าห้องแต่งตัวเพราะวันนี้จะมีพิธีรดน้ำสังข์ แต่ทั้งคู่ ต้องชะงัก เมื่อได้ยินเสียงภวันดุแฉล้มดังออกมาจากในห้อง ภวันกำลังตำหนิแฉล้มที่ไม่ยอมบอกเธอว่า คงไคยออกไปหาปรุงฉัตรตั้งแต่วานยังไม่กลับ

“มันก็รู้ว่าวันนี้วันแต่ง มันยังกล้า” ภวันโกรธเปิดประตูเดินนำทองถมออกมา เห็นอรุณประไพกับแม่ยืนอยู่ก็อึ้ง

“ขอโทษค่ะคุณป้าที่ไพมาช้า แต่งตัวทางไหนคะ” อรุณประไพส่งยิ้ม

“ในห้องเลยจ้ะ แม่แล่ม พาหนูไพกับคุณประไพเข้าไปทีสิ” ภวันรีบบอก

แฉล้มมารับอรุณประไพกับประไพเข้าไปในห้อง ภวัน แอบกระซิบถามทองถม “คุณว่าหนูไพเขา”

“ผมว่าคุณไพเลือกที่จะไม่แสดงออกมากกว่านะครับ”

“ฉันเลือกไม่ผิดจริงๆ แต่ตอนนี้เจ้าตัวแสบอยู่ไหน” ภวันถอนใจ

ปรุงฉัตรเข้ามามอร์นิ่งคิสปลุกคงไคยบอกว่าแปดโมงแล้ว คงไคยนึกขึ้นได้ทะลึ่งพรวดขึ้นมา ปรุงฉัตรรีบดึงไว้อ้อนให้อยู่ทานอาหารเช้าด้วยกันก่อน เพราะตั้งใจจะให้คงไคยไปไม่ทันฤกษ์ แต่ภวันโทร.มาตาม คงไคยไม่อยากให้แม่เสียใจ จึงหันมาจูบลาปรุงฉัตรแล้วรีบแต่งตัวออกไป ปรุงฉัตรมองตามอย่างไม่ยอมแพ้

อรุณประไพในชุดรดน้ำสังข์ยืนมองภาพสะท้อนตัวเองในกระจกพลางตั้งคำถามกับตัวเองว่า เธอตัดสินใจถูกจริงๆ หรือนี่ คงไคยก้าวเข้ามากระซิบป่วนประสาท “ถูกสิ เธอจะสบายไปตลอดชาติ”

“ก็จริงค่ะ แค่ต้องทนพฤติกรรมผู้ชายมักมากสักคน เสียชื่อนิดหน่อยแต่ที่ได้จากคุณ มันคุ้มยิ่งกว่าคุ้ม” อรุณประไพ ปรับเปลี่ยนสีหน้าทันที

ที่มา ไทยรัฐ

No comments:

Post a Comment