ปทุมวดีคุยโทรศัพท์วางแผนกับพิพัฒน์ พออาคมเดินมาก็แสร้งว่า ปีเตอร์โทร.มาบอกว่ากำลังเดินทางมาเมืองไทยคืนนี้ ตนจึงอยากให้ไปรับที่สนามบินเพื่อที่จะได้เจรจาธุรกิจ อาคมเห็นดีและชมว่าเป็นนักธุรกิจต้องฉลาดแบบนี้ ปทุมวดีแอบยิ้มเยาะ “เดี๋ยวฉันจะทำให้แกเห็นว่าฉันฉลาดมากกว่านี้อีก...”
ขณะที่สร้อยกำลังเพลิดเพลินกับการกินมะม่วงน้ำปลาหวาน ปทุมวดีเข้ามาเรียกให้ออกมา นวลมองอย่างสงสัย... ปทุมวดีสั่งสร้อยว่าคืนนี้ให้นอนเฝ้าหน้าห้องนวลไว้ เพราะตนสังหรณ์ใจว่านวลเป็นสายโจร และคืนนี้จะลงมือเพราะตนกับอาคมต้องออกไปธุระ สร้อยตกใจรับปากรับคำ แล้วปทุมวดีก็มาเสนออาคมว่าปีเตอร์มาถึงน่าจะชวนไปตะลุยราตรี
“คุณพี่เคยพูดไงคะว่าเจรจาธุรกิจให้ได้ผล ต้องสนามกอล์ฟหรือไม่ก็โต๊ะอาหาร”
อาคมยิ้มปลื้มกับความหลักแหลมของภรรยา จากนั้น ปทุมวดีก็แอบโทร.สั่งกิติกับอำนวย
“แกสองคนเตรียมตัวลงมือนะ อย่าให้ฉันผิดหวังล่ะ” พลัน ปทุมวดีมองไปเห็นพิพัฒน์กับงามตาเดินมาจากอาคารจอดรถ เธอปราดเข้าไปแว้ด “พัฒน์...นี่คุณจะพานังนี่ไปไหนคะ นังกาฝาก เดี๋ยวแม่ตบโชว์เลยนี่...” ปทุมวดีเงื้อมือจะตบเมื่อเห็นงามตาเชิดใส่
พิพัฒน์รีบปรามแล้วส่งสายตาไล่งามตาให้เดินไป ก่อนที่จะอธิบายกับปทุมวดีว่าเขาต้องการให้มีพยานว่าเขาไม่ได้อยู่เมืองไทยตอนเกิดเหตุ ปทุมวดีน้อยใจที่เขาจะพางามตาไปเที่ยวในขณะที่ตนต้องเสี่ยงคุกเสี่ยงตะราง พิพัฒน์ทำเป็นโกรธจะล้มเลิกแผนการทั้งหมด เธอจึงสลด...
อาคมกับปทุมวดีพาปีเตอร์มาที่ผับแห่งหนึ่ง สองหนุ่มคุยกันอย่างออกรส ปทุมวดีทำเป็นง่วงแล้วขอตัวกลับบ้านก่อน “ปล่อยแก่ให้สนุกเลยนะคะ สำหรับค่ำคืนนี้ ปทุมอนุญาตค่ะ”
“ภรรยาคุณนี่น่ารักที่สุดในโลกเลยนะครับ” ปีเตอร์ส่งสายตาเจ้าชู้ให้ปทุมวดี
จากนั้น ปทุมวดีก็โทร.เรียกคนรถที่บ้านขับรถออกมารอรับอาคมและให้ส่งปีเตอร์ด้วย ตนจะขับรถกลับเอง...
ทั้ง เก่ง นัดดา และเพ้งพากันออกจากบ้านสวน เง็กเก็บเศษจานที่ลิลลี่ทำแตกแต่เผลอเหยียบบาดเท้าร้องโอดโอย ณพกุลีกุจอเช็ดเลือดให้แต่เผอิญไม่มียาใส่แผล จึงออกไปซื้อ เง็กเริ่มซึ้งน้ำใจของณพ...
เต็กเป็นห่วงที่เพ้งหายไปนานจึงโทร.ตาม เพ้งกำลังเดินกลับ แอบกระซิบบอกเต็กว่าเจอลิลลี่แล้วอยู่บ้านสวนกับณพและเง็ก ระหว่างคุยกันอยู่ปีเตอร์โทร.เข้ามาที่สายเต็ก จึงวางสายเพ้ง
“นายได้ข่าวลิลลี่หรือยัง” ปีเตอร์ถามเต็ก
“เพ้งโทร.เข้ามาพอดี กำลังจะบอกผมเรื่องนี้”
ปีเตอร์จึงให้โทร.กลับไปหาเพ้งโดยไม่ต้องวางสาย เขาจะฟังด้วย เต็กหน้าเสียแต่ขัดไม่ได้เพราะปีเตอร์เอาเถ้าแก่จางมาขู่ เต็กจำต้องโทร.กลับไป เพ้งไม่รู้ว่าปีเตอร์อยู่ในสาย จึงบอกว่า
“อยู่ในสวนกล้วย มีต้นไม้หลายอย่างปลูก น่ากลัวมาก มีบ้านคนน้อย ได้ยินคนแถวนี้เรียกว่าบางใหญ่ อ้อ...ใกล้ๆทางเข้ามีโรงงานหล่อพระ”
ปีเตอร์ยิ้มมุมปากวางสายไป...จากนั้นเขาก็โทร.หางามตา สั่งว่าเขาต้องการคนฝีมือดีสองสามคน งามตารับคำแล้วจัดการให้ ก่อนจะขึ้นเครื่องไปมาเก๊ากับพิพัฒน์
ooooooo
กลางดึก นวลตื่นขึ้นมาเพราะหิวน้ำจะออกจากห้อง แต่ติดที่สร้อยนอนกันประตูอยู่ นวลพยายามกระแทกประตูให้เปิด จนสร้อยดันไว้ไม่ไหวต้องรีบวิ่งหนีไปหลบ นวลเข้าใจว่าประตูฝืด...ปทุมวดีพากิติกับอำนวยเข้าบ้านมาเพื่อยกตู้เซฟออกไป ทั้งสองยกไหวแค่ใบเล็ก
ปทุมวดีสั่งให้เอาไปไว้ที่บ้านเช่าทั้งสองคนก่อน กิติแย้งว่าทำไมไม่ไว้ที่บ้านพิพัฒน์ ปทุมวดีย้อนถามว่าอยากให้พิพัฒน์เอาสมบัติในนี้ไปทลายในบ่อนหมดหรือ ทั้งสองเห็นด้วย
ระหว่างที่นวลดื่มน้ำอยู่ในครัว แสงไฟทำให้เธอเห็นเงาสองคนกำลังยกเซฟลงมา จึงร้องลั่นว่า ขโมยๆและเข้ามายื้อแย่ง ปทุมวดีตกใจเห็นแจกันจึงคว้ามาฟาดหัวนวลด้านหลังสลบไป สร้อยเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดยืนตัวสั่นเทา ปทุมวดีกำชับไม่ให้บอกใคร
“ถ้าคุณอาคมถาม ก็บอกว่าไม่รู้ไม่เห็น เดี๋ยวฉันจะออกไปข้างนอก แต่ก่อนไป ฉันจะเรียกตำรวจมา แกดูแลเขาด้วยล่ะ” ...สร้อยรับปากรับคำด้วยความกลัว
ขณะที่อาคมมาส่งปีเตอร์ที่โรงแรม ปทุมวดีโทร.มาบอกเขาว่าโจรเข้าบ้าน ตนแจ้งตำรวจแล้ว อาคมตกใจรีบโทร.ตามเก่งให้มาช่วยดูแล...
ร้านขายยาปิดหมด ณพโทร.บอกลิลลี่ว่าเขาจะไปหาซื้อยาที่ตลาด เง็กซึ้งใจบอกลิลลี่ว่าท่าทางณพจะรักเธอมาก ลิลลี่เฉไฉพูดเรื่องอื่นอย่างอายๆ พอณพกลับมาก็ทำแผล ให้เง็ก ปีเตอร์โทร.เข้ามือถือลิลลี่ เธอหลบมาคุย ปีเตอร์หลอกว่า เถ้าแก่จางป่วยหนัก เป็นตายเท่ากันแล้ววางสายไป ลิลลี่ตกใจมากร้อง “ปีเตอร์...ปีเตอร์...พูดกับฉันให้รู้เรื่องก่อน จะวางสายยังงี้ไม่ได้นะ...”
ลิลลี่ร้องไห้วิ่งออกไปจากบ้าน ณพตกใจวิ่งตามทิ้งเง็กซึ่งเดินกะเผลกตามไม่ไหว ณพร้องถามว่าเธอจะไปไหน ลิลลี่ไม่พร้อมจะคุย พยายามโทร.กลับหาปีเตอร์จึงตวาดออกไป
“มันเรื่องของฉัน นายอย่ามายุ่ง”
“อ้อ พอผู้ชายโทร.มา ไอ้บอดี้การ์ดจนๆอย่างผมก็เลยไม่มีความหมายใช่มั้ย” ณพกระชากลิลลี่มาพูดใส่หน้า
ลิลลี่ดิ้นร้องให้ปล่อย ณพหึงจนลืมตัว ดึงเธอเข้ามาจูบ ลิลลี่ตกใจผลักเขาออกแล้วตบหน้าณพอย่างแรงก่อนวิ่งหนีเตลิดไปหลบร้องไห้ในมุมมืดเสียใจที่ตนทำให้พ่อป่วย เสียงณพร้องเรียก พอดีมีเรือหางยาวแล่นมา ลิลลี่ฉวยโอกาสวิ่งไปที่ท่าน้ำ โบกเรือแล้วโดดลงไป บอกคนขับเรือว่าตนหนีคนจะข่มขืนให้รีบไป คนขับเรือออกเรืออย่างรวดเร็วแต่สายตามองลิลลี่อย่างหื่นกระหาย ณพมองเรือลำนั้นด้วยความแค้นใจ เข้าใจว่าลิลลี่จะรีบไปหาผู้ชายที่โทร.เข้ามา
ลิลลี่เห็นสายตาคนขับเรือก็เริ่มหวาดระแวง พอถึงท่าเรือก็มีชายสองคนมาดึงเธอขึ้นจากเรือแล้วต่อยท้องเธอจนตัวงอแบกขึ้นบ่าพาไป
ooooooo
แผนร้ายของปทุมวดียังต่อเนื่อง ให้กิติกับอำนวยปลอมเป็นตำรวจกลับมาตรวจเหตุในบ้าน สอบปากคำนวลและสร้อย นวลให้การคร่าวๆเพราะไม่ไว้ใจ อาคมหลงเชื่อให้ตำรวจตัวปลอมทั้งสองขึ้นไปพิสูจน์ลายนิ้วมือบนห้องอีก กิติสั่งสร้อยให้ทำความสะอาดห้องให้เรียบร้อย นวลแย้งว่า แบบนี้ไม่เป็นการทำลายหลักฐานหมดหรือ กิติตอบว่าไม่ เขาตรวจสอบหมดแล้ว
เข้ามาในห้อง เห็นหมวกไหมพรมตกอยู่ อำนวยรีบเก็บอ้างว่าเป็นของโจรต้องส่งกองพิสูจน์หลักฐาน กิติทำทีถามว่าตู้เซฟที่หายไปมีอะไรอยู่ในนั้นบ้าง
“ก็พวกนาฬิกาฝังเพชร ทองคำแท่ง โชคดีที่มีแค่ไม่กี่ชิ้น เพราะผมเพิ่งย้ายไปเก็บที่อื่น”
ปทุมวดีหูผึ่ง เจ็บใจ อำนวยกับกิติยิ้มเจื่อนๆขอตัวกลับ มีอะไรคืบหน้าจะแจ้งเข้ามา ปทุมวดีให้อาคมพักผ่อนก่อน ตนจะไปส่งตำรวจทั้งสอง พอถึงหน้าบ้าน กำชับกิติกับอำนวยอย่าลืมทำตามที่สั่ง มองไปเห็นสร้อยลับๆล่อๆอยู่จึงเข้าไปถาม “แกเห็นอะไรบ้าง...”
“ไม่ค่ะ สร้อยไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น”
“ถึงจะรู้จะเห็นแกจะทำอะไรได้ เพราะถ้าแกปากโป้งไปบอกใครๆ แกจะถูกจับเข้าคุกด้วย ในฐานะสมรู้ร่วมคิด” ปทุมวดีขู่จนสร้อยกลัวลาน...
เก่งขี่มอเตอร์ไซค์เข้ามา ปทุมวดีตกใจว่ามาทำไม เก่งตอบว่าอาคมเรียกให้มา ปทุมวดีหน้าเสียบอกไปว่าตำรวจเพิ่งกลับไป เก่งขอพบอาคม เธอไม่อนุญาตอ้างว่าอาคมเข้านอนแล้ว
“ผมทำตามหน้าที่ คุณอาคมท่านให้ผมมา ถ้าคุณบริสุทธิ์ใจก็ไม่น่าห้ามผม...” พอดีมือถือเก่งดังขึ้น เขากดรับสาย ณพโทร.มาบอกว่าลิลลี่หายไป เก่งตกใจรีบขี่รถกลับออกไป
ปทุมวดีได้ยิน แปลกใจว่าใครเอาตัวลิลลี่ไป ในเมื่อกิติกับอำนวยทำงานอยู่ที่นี่...ระหว่างนั้น กิติกับอำนวยช่วยกันแบกตู้เซฟเข้ามาในบ้านเช่าของพวกตน ทั้งหนักทั้งเหนื่อยจนไม่อยากเชื่อว่าในเซฟจะมีของไม่กี่ชิ้นอย่างที่อาคมบอก ทั้งสองเกิดความโลภอยากได้ของพวกนี้ไว้เอง
ปทุมวดีหงุดหงิดนอนไม่หลับ พออาคมถามว่าเป็นอะไร เธอทำเป็นบ่นโทษนวลเป็นสายโจรแต่อาคมไม่เชื่อ จึงงอนออกมาจากห้องนอน และแล้วเธอก็แอบโทร.ถามกิติกับอำนวยว่าใครจับลิลลี่ไป เป็นไปได้ไหมว่ามีใครรู้เรื่องกุญแจเซฟอีก...อาคมตามออกมา ปทุมวดีรีบตัดสาย พอเขาถามก็อ้างว่าโทร.กำชับตำรวจให้ตามคดีไม่อย่างนั้นตำรวจจะไม่เห็นเป็นคดีสำคัญ
“ช่างเถอะ...ไปนอนดีกว่า ยังไงมันก็เปิดเซฟไม่ได้ง่ายๆหรอก กุญแจอยู่ที่ผม”
ปทุมวดีกำหมัดแน่นกัดฟันรำพึงว่าอาคมเขี้ยวทุกเม็ด...
ooooooo
ลิลลี่ถูกขังไว้ในบ้านร้างกลางสวน คนของงามตากลับไปแต่ก็เสียดายความขาวสวยของลิลลี่ จึงตกลงกันว่าพรุ่งนี้เช้าจะกลับมาจัดการก่อนที่งามตาจะมาเอาตัวไป...แต่แล้ว ลิลลี่ฟื้นขึ้นมาในตอนเช้ามืด ทุบประตูร้องให้คนช่วย เผอิญลุงจั่นกับป้าผิวสองผัวเมียเดินผ่านจะไปทำสวนได้ยินเสียงจึงเข้ามาช่วยงัดประตูพาเธอออกไปได้
ที่มา ไทยรัฐ
No comments:
Post a Comment